سینمای مستند راه تفکر را هموار می‌کند
تاریخ انتشار: ۲۴ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۱۶۲۴۳
محمد میرکیانی، نویسنده حوزه کودک و نوجوان، پژوهشگر و نویسنده پویانمایی «قصه ما مثل شد» در برنامه «سینما فرهنگ» رادیو فرهنگ درباره تفاوت سینمای مستند و داستانی گفت: بین آثار تصویری که در دنیا تولید می‌شود، سینمای داستانی مخاطبان گسترده‌تری دارد. اما سینمای مستند به دلایلی نسبت به سینمای داستانی ارزش‌های بی‌چون و چرایی دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
میرکیانی ادامه داد: در سینمای داستانی عناصری دخیل هستند و تلاش می‌کنند جاذبه‌های تصویری ایجاد کنند تا مخاطب را جذب کنند. در سینمای مستند شما بدون واسطه با موضوع درگیر می‌شوید. فرقی نمی‌کند موضوع درباره طبیعت، اجتماع، سیاست و فرهنگ باشد.
این نویسنده حوزه کودک و نوجوان افزود: به همین دلیل، فضای تفکر، اندیشه و تلاش در جهت شناخت پدیده‌های زندگی را خیلی راحت‌تر می‌توان در سینمای مستند مشاهده کرد. سینمای مستند سینمای فاخری است که می‌تواند جریان اندیشه را در ذهن ما تقویت کند.
به گفته میرکیانی، روزگاری بود که علاقه‌مندان به سینمای مستند باید به سالن سینما مراجعه می‌کردند یا از طریق تلویزیون تولیدات سینمای مستند را می‌دیدند. اما در این دو دهه اتفاقاتی افتاده و مخاطبان می‌توانند با کمترین امکانات تصویری به صورت مجازی محصولات سینمای مستند را ببینند. فضای مجازی کمک کرد که علاقه‌مندان نسبت به سینمای مستند فعال‌تر باشند و برای پیدا کردن مخاطب با کمترین مشکلی رو‌به رو شوند.
پیش از این مینو خانی، کارگردان و نویسنده درباره برگزاری جشنواره «سینما حقیقت» گفته بود، آنقدر که سینما و سینمای مستند جذابیت دارد که جوانان جستجوگر و فعال را به دور خود فرا می‌خواند. انگار آن‌ها را می‌طلبد تا با سوژه‌های ناب مواجه شوند و قاب‌های زیبا را به تصویر بکشند و ثبت کنند! آنقدر که فضای جوانان فعال است که مرا به وجد می‌آورد.
اسلام‌زاده، مستندساز هم درباره سینمای مستند گفته بود، قبلاً مستندسازان برای فضا‌هایی که در ذهنشان بود، فیلم می‌ساختند و این فیلم‌ها هم در سطح جهان خوب دیده می‌شد. مستندسازانی که فضا‌های طبیعی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را به تصویر می‌کشیدند و ساخت مستند‌های پرتره درباره شخصیت‌های برجسته سیاسی، فرهنگی و اجتماعی را به عهده داشتند، نگاه عموم را به سینمای مستند تغییر دادند. این تغییر را باید مدیون پیشکسوتان سینمای مستند بود.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاترمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: سینما حقیقت سینما مستند داستانی سینمای مستند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۱۶۲۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کدام فیلم‌های سینما به جامعه کارگری ادای دین کردند؟
به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، فیلم‌های سینمایی با محوریت کار و کارگر که در طبقه‌بندی ژانر اجتماعی قرار می‌گیرد، همواره با اقبال مخاطب مواجه بوده است، فیلم‌هایی که افزون‌بر تصویر کردن دغدغه و روزگار پر محنت این قشر تلاش‌گر، در دل قاب‌های سخنگوی خود روایتگر آسیب‌های اجتماعی نیز بوده‌اند.
گرچه سینمای کارگری در ایران به‌دنبال سینمای نئورئالیسم ایتالیا پیش از وقوع انقلاب اسلامی کلید خورد، اما دیری نپایید که با گذشت سال‌های نه چندان طولانی از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، سینمای کارگری رنگ بیشتری به خود گرفت؛ سینمایی که گذشته از سهراب شهیدثالث و کامران شیردل تا پیش از نیمه دوم دهه ۵۰، خسرو سینایی، عباس کیارستمی، رخشان بنی‌اعتماد، کیانوش عیاری، ابوالفضل جلیلی، اصغر فرهادی و سعید روستایی را در دایره مهم‌ترین فیلمسازان خود از بعد از وقوع انقلاب می‌بیند.
در کنار فیلم‌هایی چون «نگهبان شب» و «جنگ جهانی سوم» از رضا میرکریمی و هومن سیدی که مهم‌ترین نماینده‌های آثار کارگری اخیر سینمای ایران شمرده می‌شوند، از «به‌آهستگی» مازیار میری، «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» وحید جلیلوند، «خداحافظی طولانی» فرزاد موتمن، «شیفت شب» نیکی کریمی، «پنج ستاره» مهشید افشارزاده و «ساعت ۵ عصر» مهران مدیری می‌توان از دیگر آثار عرصه یادشده یاد کرد.
همچنین مجید مجیدی با «آواز گنجشک‌ها»، علی رفیعی با «آقا یوسف»، بهرام توکلی با «اینجا بدون من»،جمشید محمودی با «چند متر مکعب عشق»، احمدرضا معتمدی به واسطه «آلزایمر» و منوچهر هادی به‌واسطه «کارگر ساده نیازمندیم»، از جمله دیگر کارگردانانی هستند که با ساخت فیلم‌های یادشده در تولید آثار سینمای کارگری دستی بر آتش داشته‌اند.
البته پیداست که در برخی از آن‌ها نظیر «جدایی نادر از سیمین»، نقش کار و کارگر، محوری و موضوع اصلی نیست اما به نوبه خود بر آن بودند تا ادای دینی به این صنف آسیب‌پذیر جامعه داشته باشند.
به هر روی سینمای ایران به واسطه دغدغه و ذوق سینماگرانش همواره بر آن بوده تا در کنار سایر متعلقات آثار اجتماعی، موضوعات کار و کارگری را نیز به کانونی از تصاویر قصه‌گو بدل کند. که در این زمینه گامهای خوبی نیز برداشته است.
انتهای پیام/
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان